Gringa, koude douche, busreizen en meer.
Blijf op de hoogte en volg Irene
10 Januari 2015 | Nicaragua, Masaya
Hola!
Na zo’n drie weken in Nicaragua weer even een update. Voor m’n gevoel zit ik hier al veel langer, er zijn inmiddels al zoveel dingen normaal geworden voor mij wat ik me in Nederland echt niet had kunnen voorstellen. Het zal denk ik moeilijk te begrijpen zijn als je hier niet geweest bent, maar ik zal proberen een beetje een beeld te schetsen.
In Nicaragua is het bijvoorbeeld nooit stil of iets wat er op lijkt. Het is hier dan ook heel bijzonder als je een nacht in één keer doorslaapt zonder een paar keer wakker te worden. Word je niet wakker van een kakelende haan, dan is het wel van muziek, blaffende honden, een muis in je kamer of een huilend broertje. Waarschijnlijk ben ik nog wel wat opties vergeten. Ook overdag hoor je veel toeterende auto’s, bussen, kinderen, dieren en soms lijkt het hier wel een wedstrijdje wie het hardst zijn muziek aan kan zetten en schalt nog steeds de kerstmuziek door de straat. Iets anders wat hier heel normaal is, is een koude douche. Even diep inademen en gaan, inmiddels ben ik er een soort van aan gewend. Ook gebeurt het weleens dat je net wil gaan douchen en je geen water hebt, heel fijn als je dan niet net shampoo in je haar gedaan hebt. Soms is een koude douche ook echt genieten, vooral de momenten dat het zweet aan alle kanten van je afdruipt omdat het zo warm is. Dat is trouwens ook iets waar je snel aan went, de warmte. Gelukkig maar, want het wordt komende maanden alleen maar warmer is me verteld. Inmiddels reis ik regelmatig met de bus, een hele belevenis op zich. Er zijn zoveel mogelijk stoeltjes in een bus gepropt, van beenruimte is dus geen sprake. Zelfs voor mij niet, alhoewel ik hier best groot ben. Dat kunnen jullie je misschien ook niet voorstellen ;). Als je denkt dat de bus vol zit, lijkt de ‘busjongen’ het tegenovergestelde te denken. De ‘busjongen’, ik weet niet zo goed hoe ik hem anders moet noemen, haalt het geld op en hangt de halve busreis buitenboord om de bestemming van de bus te roepen. Hier in Nicaragua is ook niet echt sprake van bushaltes, je moet naar voren lopen om te zeggen waar je eruit wil. Een hele opgave als de bus tjokvol zit en als je pech hebt begint de bus al te rijden als je nog maar half uitgestapt bent. Niet heel fijn, kan ik uit ervaring vertellen. In de bus zelf heb je heel veel verschillende mensen, de ene is z’n bijbeltje aan het lezen, een ander kauwt op een ondefinieerbaar stuk eten, de buschauffeur heeft het druk met sms’en en bellen en ik geniet maar gewoon van alles wat er gebeurt.
In Masaya heb je een hele grote markt met vanalles en nog wat van kleding tot eten, huishoudelijke spullen, souvenirs, echt heel veel kraampjes, heel veel met dezelfde dingen. De een wil nog liever iets aan je verkopen dan de ander. Erg leuk om af en toe heen te gaan, maar het deel waar ik het liefst met een grote boog omheen zou lopen is het gedeelte met vlees. Mijn gastfamilie dacht daar anders over.. Grote hompen vlees liggen op een hoop, delen van de ingewanden, waarschijnlijk nieren en af en toe zelfs een stuk huid van een of ander dier. Toen ik daar was snapte ik niet waarom die huid er lag, maar gister heb ik zelf de huid van een varken in chipsvorm geproefd. Een typisch gerecht uit Granada. Niet mijn lievelingsgerecht, maar als je hier bent moet je het natuurlijk maar gewoon proberen. Voor de rest eet ik hier twee keer op een dag warm. Gelukkig is mijn gastfamilie Nederlanders in huis gewend en krijg ik ’s morgen gewoon brood en fruit in plaats van ‘gallo pinto’, typisch gerecht in Nicaragua. Rijst met bonen en ei. Erg lekker ’s middags en ’s avonds, maar wat mij betreft niet ’s morgens. Het fruit groeit hier in de tuin aan de bomen, de bananen zijn over twee weken goed, de papaja’s over twee maanden en de sinaasappels kunnen al van de boom worden gegeten. Ook zoiets wat alleen maar hier gebeurt; ik lag lekker in m’n hangmat hoor ik ineens heel veel lawaai. David (gastvader) en Mathias (broertje) rennen achter een haan aan, de haan maakt teveel herrie. We worden er iedere ochtend rond 4.00 of 5.00 door wakker. Ze willen hem vangen om hem naar familie te brengen. Na een uur heeft David hem eindelijk te pakken, blijkt dat de hond hem al half doodgebeten heeft. Dus dan eten we hem zelf maar op. Kan gewoon! Van de week lag er iets op m’n bord wat er wel een beetje op leek, heb maar niet gevraagd of dat het was. Bang dat ik het anders niet meer durfde te eten ;).
Waar ik nog maar moeilijk aan kan wennen is dat iedereen naar je kijkt of roept omdat je een blanke bent, ‘Blanca’ of ‘Gringa’ hoor ik zo nu en dan. Ach ja, ook dit zal op een gegeven moment wel wennen! Wat ook wel gek is, is dat je hier soms toch wel anders behandeld wordt. Als de hele familie een keer van plastic borden eet en uit plastic bekers drink, krijg ik een stenen bord en een glas. Een oud omaatje wil opstaan van haar stoel om op een krukje te gaan zitten, zodat ik de stoel krijg. Heb maar zo beleefd mogelijk gezegd dat dat echt niet nodig is. Wel een beetje gek dat soort dingen.
Voor de rest heb ik er inmiddels een week taalschool opzitten. Al veel geleerd, maar er valt ook nog zoveel meer te leren. Ik heb iedere ochtend van 8.00 tot 12.00 les, ’s middags kan ik dan alles wat ik geleerd heb oefenen bij m’n familie. Huiswerk maken is nog nooit zo leuk geweest, dat doe ik lekker in m’n hangmatje op de patio. Van de week ook bij een typisch Nicaraguaanse verjaardag geweest, met een piñata, ezeltje prikje en een stoelendans, taart, pizza en cola. Ook een nachttour naar de vulkaan van Masaya gemaakt, heel indrukwekkend. De ondergaande zon bij een rokende vulkaan, lava en heel veel vleermuizen gezien.
Nu lekker een rustig ‘fin de semana’. Fijn weekend!
Liefs,
Irene
Na zo’n drie weken in Nicaragua weer even een update. Voor m’n gevoel zit ik hier al veel langer, er zijn inmiddels al zoveel dingen normaal geworden voor mij wat ik me in Nederland echt niet had kunnen voorstellen. Het zal denk ik moeilijk te begrijpen zijn als je hier niet geweest bent, maar ik zal proberen een beetje een beeld te schetsen.
In Nicaragua is het bijvoorbeeld nooit stil of iets wat er op lijkt. Het is hier dan ook heel bijzonder als je een nacht in één keer doorslaapt zonder een paar keer wakker te worden. Word je niet wakker van een kakelende haan, dan is het wel van muziek, blaffende honden, een muis in je kamer of een huilend broertje. Waarschijnlijk ben ik nog wel wat opties vergeten. Ook overdag hoor je veel toeterende auto’s, bussen, kinderen, dieren en soms lijkt het hier wel een wedstrijdje wie het hardst zijn muziek aan kan zetten en schalt nog steeds de kerstmuziek door de straat. Iets anders wat hier heel normaal is, is een koude douche. Even diep inademen en gaan, inmiddels ben ik er een soort van aan gewend. Ook gebeurt het weleens dat je net wil gaan douchen en je geen water hebt, heel fijn als je dan niet net shampoo in je haar gedaan hebt. Soms is een koude douche ook echt genieten, vooral de momenten dat het zweet aan alle kanten van je afdruipt omdat het zo warm is. Dat is trouwens ook iets waar je snel aan went, de warmte. Gelukkig maar, want het wordt komende maanden alleen maar warmer is me verteld. Inmiddels reis ik regelmatig met de bus, een hele belevenis op zich. Er zijn zoveel mogelijk stoeltjes in een bus gepropt, van beenruimte is dus geen sprake. Zelfs voor mij niet, alhoewel ik hier best groot ben. Dat kunnen jullie je misschien ook niet voorstellen ;). Als je denkt dat de bus vol zit, lijkt de ‘busjongen’ het tegenovergestelde te denken. De ‘busjongen’, ik weet niet zo goed hoe ik hem anders moet noemen, haalt het geld op en hangt de halve busreis buitenboord om de bestemming van de bus te roepen. Hier in Nicaragua is ook niet echt sprake van bushaltes, je moet naar voren lopen om te zeggen waar je eruit wil. Een hele opgave als de bus tjokvol zit en als je pech hebt begint de bus al te rijden als je nog maar half uitgestapt bent. Niet heel fijn, kan ik uit ervaring vertellen. In de bus zelf heb je heel veel verschillende mensen, de ene is z’n bijbeltje aan het lezen, een ander kauwt op een ondefinieerbaar stuk eten, de buschauffeur heeft het druk met sms’en en bellen en ik geniet maar gewoon van alles wat er gebeurt.
In Masaya heb je een hele grote markt met vanalles en nog wat van kleding tot eten, huishoudelijke spullen, souvenirs, echt heel veel kraampjes, heel veel met dezelfde dingen. De een wil nog liever iets aan je verkopen dan de ander. Erg leuk om af en toe heen te gaan, maar het deel waar ik het liefst met een grote boog omheen zou lopen is het gedeelte met vlees. Mijn gastfamilie dacht daar anders over.. Grote hompen vlees liggen op een hoop, delen van de ingewanden, waarschijnlijk nieren en af en toe zelfs een stuk huid van een of ander dier. Toen ik daar was snapte ik niet waarom die huid er lag, maar gister heb ik zelf de huid van een varken in chipsvorm geproefd. Een typisch gerecht uit Granada. Niet mijn lievelingsgerecht, maar als je hier bent moet je het natuurlijk maar gewoon proberen. Voor de rest eet ik hier twee keer op een dag warm. Gelukkig is mijn gastfamilie Nederlanders in huis gewend en krijg ik ’s morgen gewoon brood en fruit in plaats van ‘gallo pinto’, typisch gerecht in Nicaragua. Rijst met bonen en ei. Erg lekker ’s middags en ’s avonds, maar wat mij betreft niet ’s morgens. Het fruit groeit hier in de tuin aan de bomen, de bananen zijn over twee weken goed, de papaja’s over twee maanden en de sinaasappels kunnen al van de boom worden gegeten. Ook zoiets wat alleen maar hier gebeurt; ik lag lekker in m’n hangmat hoor ik ineens heel veel lawaai. David (gastvader) en Mathias (broertje) rennen achter een haan aan, de haan maakt teveel herrie. We worden er iedere ochtend rond 4.00 of 5.00 door wakker. Ze willen hem vangen om hem naar familie te brengen. Na een uur heeft David hem eindelijk te pakken, blijkt dat de hond hem al half doodgebeten heeft. Dus dan eten we hem zelf maar op. Kan gewoon! Van de week lag er iets op m’n bord wat er wel een beetje op leek, heb maar niet gevraagd of dat het was. Bang dat ik het anders niet meer durfde te eten ;).
Waar ik nog maar moeilijk aan kan wennen is dat iedereen naar je kijkt of roept omdat je een blanke bent, ‘Blanca’ of ‘Gringa’ hoor ik zo nu en dan. Ach ja, ook dit zal op een gegeven moment wel wennen! Wat ook wel gek is, is dat je hier soms toch wel anders behandeld wordt. Als de hele familie een keer van plastic borden eet en uit plastic bekers drink, krijg ik een stenen bord en een glas. Een oud omaatje wil opstaan van haar stoel om op een krukje te gaan zitten, zodat ik de stoel krijg. Heb maar zo beleefd mogelijk gezegd dat dat echt niet nodig is. Wel een beetje gek dat soort dingen.
Voor de rest heb ik er inmiddels een week taalschool opzitten. Al veel geleerd, maar er valt ook nog zoveel meer te leren. Ik heb iedere ochtend van 8.00 tot 12.00 les, ’s middags kan ik dan alles wat ik geleerd heb oefenen bij m’n familie. Huiswerk maken is nog nooit zo leuk geweest, dat doe ik lekker in m’n hangmatje op de patio. Van de week ook bij een typisch Nicaraguaanse verjaardag geweest, met een piñata, ezeltje prikje en een stoelendans, taart, pizza en cola. Ook een nachttour naar de vulkaan van Masaya gemaakt, heel indrukwekkend. De ondergaande zon bij een rokende vulkaan, lava en heel veel vleermuizen gezien.
Nu lekker een rustig ‘fin de semana’. Fijn weekend!
Liefs,
Irene
-
10 Januari 2015 - 23:04
Rene Moor:
Lieve Irene,
Wat een leuk en interessant verhaal! Ben blij dat je het naar je zin hebt, je veel leert en dat je gast familie goed op je past! Vanuit een koud en winderig Engeland wensen we je het allerbeste voor 2015, en we hopen dat je het naar je zin blijft hebben. Pas goed op jezelf, 'ten cuidado' (geloof ik.....)!
Heel veel liefs van Rene, Jacqui en Louisa! XX -
11 Januari 2015 - 01:14
Liselot:
super vet ireen om je verhalen te lezen! Sommige dingen zijn heel herkenbaar van India haha vooral van die douches en die bus. Ik vertrek dinsdag richting Thailand! Moeten binnenkort maar even Skypen om bij te kletsen :) veel plezier nog! Xxx -
11 Januari 2015 - 04:07
Charlotte:
Hee irini! Goed verhaal! Ik zie het helemaal voor me. Ik kijk uit naar je volgende verslag en geniet van het hangmat huiswerk maken! Liefs -
11 Januari 2015 - 09:40
Marjan Lindhout:
Lieve Reen,
Wat geweldig om je ervaringen te lezen: zo herkenbaar! Jaloers dat jij daar zit en ik niet... Geniet met volle teugen, doe iedereen de groeten en ik probeer je binnenkort 'ns te bellen!
Liefs! -
11 Januari 2015 - 12:51
Oma Ina:
Lieve Irene,
Ik ben hier uit de kerk even bij De Lindhouts op de koffie (mét Dudok- appeltaart) en heb net je reisverslag gelezen en de foto's bekeken. Jij slaapt nog lekker op dit moment, of heb je last van je 'huisdier' Muis? Ik ben blij voor je dat je het zo naar je zin hebt en verbaasd dat je al zo ingeburgerd bent! Ergens ben ik toch wel een beetje jaloers op je, want ik vond het ook zo goed en gezellig in Nica! Natuurlijk is het hier ook gezellig, mn gisterenavond toen we met z'n allen nog een verlate Nieuwjaarsbijeenkomst hadden.. De Nica- armbandjes en de houten onderzetters vielen goed in de smaak!! Ruub z'n kadootjes zijn meegegeven aan je moeder.
Kind, ik bid iedere dag voor je, geniet ervan en tot horens!
Oma -
11 Januari 2015 - 16:53
Marco:
Lieve Reen
Blij om te horen dat je alles zo goed kan relativeren en kan genieten van de eenvoudige dingen van het leven.
xxx
pap -
11 Januari 2015 - 23:39
Ineke Moor:
Hi Irene
Mooie foto's, en bijzondere verhalen. Fijn dat we mogen mee genieten! Groetjes van ons allemaal! Xxx -
12 Januari 2015 - 14:59
Bubbels:
jaloeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeers -
20 Januari 2015 - 14:23
Ike:
Wauw Irene wat een verhalen! Heel erg leuk om te lezen en wat beleef je een boel zeg!
Geniet verder van alle bijzondere indrukken en mensen om je heen. Heel gaaf allemaal :)
En ik blijf lekker alles lezen de hele tijd, heel leuk hoe je schrijft! -
21 Januari 2015 - 22:22
Esther:
Sorry voor de gedateerde reactie:P maar ik wilde nog even zeggen dat het echt tandjes vet klinkt allemaal!! Zo bijzonder wat je allemaal meemaakt en al die -voor ons- gekke gewoontes. Super gaaf! Ireen, ik mis je heeel erg maar geniet daarom maar des te meer van alle bijzondere ervaringen en mensen die je ontmoet, dan kan je daarna weer lekker oud en vertrouwd naar DDL terugkeren. ;) En ik ben stiekem wel jaloers op jou (en Miek), zo vet dat je dit doet! En trouwens, je schrijft echt heul leuk!!! :) Laterrr <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
